ارتباط بین مولفه‌های فرهنگی و ارزشیابی نگهداشت وجه نقد

چگونگی به کارگرفتن منابع شرکت و به ‌ویژه وجوه داخلی، تصمیمی مهم در تضاد بین سهامداران و مدیران است. وجه نقد، از منابع مهم و حیاتی هر واحد انتفاعی است. مهم‌ترین عامل سلامت اقتصادی این واحدها، ایجاد توازن بین وجوه نقد در دسترس و نیازهای نقدی است. با وجود اینکه اثرات فرهنگ ملی بر روی تصمیم‌گیری‌های مالی در قالب توسعه بازارهای مالی درهرکشوری انعکاس یافته است، اما با این وجود، جهت توجیه رفتار نگهداری وجه نقد توسط شرکتها، فرهنگ موضوع بااهمیتی می‌باشد. بر این اساس، در این پژوهش به بررسی ارتباط بین مولفه‌های فرهنگی و ارزشیابی نگهداشت وجه نقد پرداخته شده است. به همین منظور از طریق پرسشنامه مولفه‌های فرهنگی هافستد (1980)، اطلاعات مربوط به مولفه‌های فرهنگی شرکتهای بورسی جمع‌آوری شده است. با پیروی از پژوهش اورلووا و همکاران (2017)، برای اندازه‌گیری مولفه‌های فرهنگی از دو معیار سطح فردگرایی و اجتناب از عدم‌اطمینان و برای سنجش ارزشیابی نگهداشت وجه نقد از مدل تعدیل شده فالکندر و وانگ (2006) توسط پینکوویتز و همکاران (2006) استفاده شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف،کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی- پیمایشی می‌باشد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد بین مولفه‌های فرهنگی و ارزشیابی نگهداشت وجه نقد ارتباط وجود ندارد و این ارتباط حتی با لحاظ نمودن شاخص‌های اقتصادی و توسعه مالی نیز مورد تأئید قرار نگرفت. همچنین، ارتباط بین مولفه‌های فرهنگی و ارزشیابی نگهداشت وجه نقد در شرکتهای دارای اندازه بزرگتر نسبت به شرکتهای کوچکتر متفاوت نمی‌باشد.